T'amo e tremo Disse la donna Al suo soldato Che non tornava La sua voce Nel vento correva Sopra la neve Dove lui combatteva Tremo e t'amo Disse e piangeva Nel buio della sala Qualcuno rideva Per far torto alla paura A questo amore che gia finiva Il ricordo tradisce la mente Il soldato non sente piu niente D'improvviso Fu preso alle spalle Dal suo nemico Che strano parlava Delle rose, del vino e di cose Che un'altra vita gli prometteva Ma quante spose La guerra toglieva Dalle bracia della prima sera Tremo e ho freddo Disse il soldato Al suo nemico che lo guardava La sua voce nel vento restava Sulla platea che muta ascoltava

Ό, τι έφτιαξε η ζωή κι ό, τι προσπαθεί ό, τι έφτασε ως εδώ κι ό, τι γεννηθεί ο λόγος που υπάρχω όλα είναι αγάπη Μέρες, μέρες κι άλλες μέρες κι από πάνω σκόνη έτσι γράφει ο χρόνος στο λευκό το χιόνι σε όλες τις στιγμές μας πρώτη η αγάπη Η αγάπη μόνο εκείνη του ανθρώπου η μνήμη Κι όταν πάω να ξεχάσω είσαι πάλι εκεί Κι όταν πάω να ξεπεράσω είσαι πάλι εκεί κι ό, τι φτάσω κι ό, τι χάσω είσαι πάλι εκεί η αγάπη Όλα περνούν όλα καινούργια θα 'ρθουν Όλα περνούν μόνο αυτή δεν περνά η αγάπη Όλα περνούν οι νύχτες μέρες γεννούν μα δεν περνά η μόνη αρρώστια – γιατρειά η αγάπη Κι όπως φεύγουν οι χειμώνες κι όπως προχωρά ο κόσμος στους αιώνες να πού προσκυνά στις πιο μεγάλες μάχες πρώτη η αγάπη η αγάπη μόνο εκείνη του ανθρώπου η μνήμη

Παρ' το όπως θες, δες το όπως θες δε με αγγίζεις πια ψέματα λες, ψεύτικα κλαις κι έσβησες τη φωτιά Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα όρκοι δανεικοί και χάδια ξένα κρίμα... Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα έρωτας φτηνός σαν ένα κέρμα κρίμα, ήσουν ψέμα... Γύρνα και δες πόσες χαρές μου στέρησες εσύ το γκρίζο χθες, κι οι ενοχές δε φτιάχνουν μια ζωή Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα όρκοι δανεικοί και χάδια ξένα κρίμα... Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα έρωτας φτηνός σαν ένα κέρμα κρίμα, ήσουν ψέμα... Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα όρκοι δανεικοί και χάδια ξένα κρίμα... Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα έρωτας φτηνός σαν ένα κέρμα κρίμα, ήσουν ψέμα... Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα όρκοι δανεικοί και χάδια ξένα κρίμα... Παρελθόν κι εσύ σαν κάθε ψέμα παρελθόν κι εσύ πριν απ' το τέρμα έρωτας φτηνός σαν ένα κέρμα Κριμα, ήσουν ψέμα...

Σαν από όνειρο μέσα στη νύχτα κακό να ξυπνάω τι να πετάξω απ'το χτες και για το αύριο τί να κρατάω Πώς να κοιτάξω μπροστά και ποτέ σ'ότι αφήσαμε πίσω και όλα αυτά που μαζί αγαπήσαμε εγώ να μισήσω Θα'πρεπε θα'πρεπε θα'πρεπε να'σουν εδώ που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι αφού έμαθα όλα μαζί σου να τα μοιράζομαι να σε νοιάζομαι και να σ'έχω ανάσα μου γη κι ουρανό Θα'πρεπε θα'πρεπε θα'πρεπε να'σουν εδώ που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι αφού έμαθα όλα μαζί σου να τα μοιράζομαι να σε νοιάζομαι και να σ'έχω ανάσα μου γη κι ουρανό Ποιός το περίμενε τέτοιο φιλί να'χει χάσει τη γεύση και στο δικό σου το στόμα να θέλει ξανά να επιστρέψει Να παρατήσω μια αγάπη στη μέση λοιπόν της ασφάλτου πώς να διαλέξω ζωή σε μια τέτοια στιγμή του θανάτου Θα'πρεπε θα'πρεπε θα'πρεπε να'σουν εδώ που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι αφού έμαθα όλα μαζί σου να τα μοιράζομαι να σε νοιάζομαι και να σ'έχω ανάσα μου γη κι ουρανό Ναι Θα'πρεπε θα'πρεπε θα'πρεπε να'σουν εδώ που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι αφού έμαθα όλα μαζί σου να τα μοιράζομαι να σε νοιάζομαι και να σ'έχω ανάσα μου γη κι ουρανό Σαν από όνειρο μέσα στη νύχτα κακό να ξυπνάω Θα'πρεπε θα'πρεπε θα'πρεπε να'σουν εδώ που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι αφού έμαθα όλα μαζί σου να τα μοιράζομαι να σε νοιάζομαι και να σ'έχω ανάσα μου γη κι ουρανό

Κοίτα πόσος κόσμος ζει βυθισμένος στην ασφάλεια, ασφάλεια Οι διάδρομοι όλοι μια γραμμή για μοναξιές που ζουν παράλληλα, παράλληλα. Σε πείσμα όλου του κόσμου Εσύ να μου μιλάς με τ' όνειρο, με τ' όνειρο Να ψιθυρίζεις είμαι εδώ και να μου ξεκολλάς τον ουρανό, τον ουρανό. Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να αλλάζω ότι ζω να ξυπνώ και να σπάει το χθες του κόσμου Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να σβήνει ο χρόνος Τ' όνειρο πια, κόντρα στην φθορά Ότι αισθάνθηκα ποτέ κι ότι πιο βαθιά με χάραξε, με χάραξε Μα δεύτερέ μου εαυτέ η τόλμη σου ήταν που με άλλαξε, με άλλαξε Σε πείσμα όλου του κόσμου Εσύ να μου μιλάς με τ' όνειρο, με τ' όνειρο Να ψιθυρίζεις είμαι εδώ και να μου ξεκολλάς τον ουρανό, τον ουρανό Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να αλλάζω ότι ζω να ξυπνώ και να σπάει το χθες του κόσμου Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να σβήνει ο χρόνος Τ' όνειρο πια, κόντρα στην φθορά Μιας και ήρθε η σειρά μου σου λέω με τη σειρά μου Ο χρόνος είναι λίγος να αραδιάσω τα όνειρά μου Να αφήσω δεν προφταίνω τον καλύτερο τον στοίχο μου Ούτε να ξεδιπλώσω τον βρώμικο τον ήχο μου Μονάχα αυτό θα πω και βάλε το στο μυαλό σου Ευχή μου είναι να 'μαι μόνο λίθος στο όνειρό σου Και κάνε Θεέ μου να είναι όμορφη αυτή η νυχτιά Δεν θέλω μια απ' τα ίδια αλλά ανατρεπτικά Έτσι κι αλλιώς για όνειρα μιλάμε Όνειρα τραγουδάμε και γύρω απ' αυτά πάντα γυρνάμε Χωράμε στα ατέλειωτα ταξίδια μας ευχόμαστε κρυφά να φύγουμε μεσ' απ' τα ίδια μας Στα πεφταστέρια ελπίζουμε ακόμα σαν παιδιά Επάνω μας αλλάζουν όλα μα όχι η καρδιά Και κάνε Θεέ μου να είναι όμορφη κι αυτή η νυχτιά Δεν θέλω μια απ' τα ίδια αλλά ανατρεπτικά Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να αλλάζω ότι ζω να ξυπνώ και να σπάει το χθες του κόσμου Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να σβήνει ο χρόνος Τ' όνειρο πια, κόντρα στην φθορά Ανατρεπτικά