(Yeah-yeah, yeah-yeah, yeah, yeah, yeah, yeah) Θέλει να φύγει Της είπα να φύγει, να πάει όπου θέλει να πάει (yeah) Ψήλωσα απότομα Ανέβηκα πάνω τους είδα πως συμπεριφέρονται Ποιος σε φροντίζει; Ποιος είναι για εσένα; Ποιος αληθινά σ' αγαπάει; (yeah) Πόσα θες να 'σαι χαρούμενος; Πόσο χαρούμενος; Πόσο θα χαίρεσαι; Έχω όσα θέλω να φάω (yeah) Τότε ρωτούσαμε πόσα χρωστούσαμε Τότε ρωτούσα για πόσο θα κάτσω Μα έπρεπε να φύγω εδώ κάτω πεινούσαμε τότε (yeah) Μπήκα στο στούντιο να γράψω κομμάτια Τα ακούσανε, ντύθηκα, οδήγησα, γάμησα, το 'κανα Τώρα πουλάει η μουσική μου μα τότε πουλούσαμε κόκες Σέβομαι μόνο 5-6 (yeah) Κι όσους με ακούσανε πρώτοι (yeah) Ήθελε να 'ρθει να παίξει (yeah) Έφυγα κι έμεινε μόνη (yeah) Έχω μεγαλώσει έχω μπλέξει (yeah) Τρέχω με φάγαν οι δρόμοι (yeah) 260 την ώρα (yeah) Άφησα πίσω μου σκόνη (yeah, yeah) Μπλόκο μου 'κάναν οι μπάτσοι (yeah) Ψάχνω να βρω τον εαυτό μου (yeah) Ψάχνουν να βρουν το πιστόλι (yeah, yeah) Έχω το πόδι στο γκάζι (yeah) Τόσα πολλά στο μυαλό μου (yeah) Τρέχω τους άσσους στην πόλη (yeah, yeah) Μπλόκο μου 'κάναν οι μπάτσοι (yeah) Ψάχνω να βρω τον εαυτό μου (yeah) Ψάχνουν να βρουν το πιστόλι (yeah, yeah) Έχω το πόδι στο γκάζι (yeah) Τόσα πολλά στο μυαλό μου (yeah) Τρέχω τους άσσους στην πόλη Έχουν πιάσει τους φίλους μου Μπήκανε μέσα είναι μπάτσοι μουνιά Μοίραζα κόκα στην πόλη μα γίναμε Τώρα τα βγάζω απ' το ραπ Κάτω τα τζάμια στο Audi Καπνίζω χασίσι κι ακούμε Tupac (Hit Em Up) Είμαι πλούσιος Μα έχω μεγαλώσει μες στην γειτονιά (Boyz N The Hood) Ξέρουν πως αν με καλέσουν Θα 'ρθω και θα κάνω πουτάνα το club Μέσα στην νύχτα οδηγάω μεθυσμένος Γυρνάω και μετράω τα λεφτά Αν πρέπει να γίνει θα γίνει Κι ας πρέπει να 'ρθω να το κάνω σωστά Αν θέλει γαμήσι να 'ρθει Να την πάω με το αμάξι ειναι πέντε λεπτά Τόσα πολλά στο κεφάλι Θέλω να πάρω μια βίλα με κήπο Στους λόφους ψηλά στην Εκάλη Έχω έναν φίλο είναι μες στα Χανιά Βγήκε πέρσι τον πιάσανε πάλι Βάζω τα χέρια μου μες στα σκατά Και κοιτάω πόσα φράγκα θα βγάλει Όσα έχω πει τα έχω κάνει

Τώρα τι θέλεις να σου πω Μη με πιέζεις δεν μπορώ Ξέρεις τα πάντα τι ζητάς Έτσι με βρήκες τι μιλάς Αν θα χαθείς δε θα χαθώ Μετά από όλα αυτά θα ζω Αν φταις εσύ φταίω κι εγώ Λύση ποτέ δε θα σου βρω Ύποπτες λέξεις μη μου λες Κάτι θα γίνει και θα κλαις Ξέρω το νόμο της σιωπής Αν ψάξεις λίγο θα το βρεις Πάθος τρεις μήνες και μετά Φρένο κι ο χρόνος σταματά Ο έρωτάς σου στο μηδέν Κι οι αναμνήσεις να μας καιν' Σκόνη και θρύψαλα να γίνομαι μαζί σου Θυμήσου όμως πόσα ξέχασες θυμήσου Πόσα μου πήρες και τα έχασες θυμήσου Πάντα στην ίδια διαδρομή εσύ να φεύγεις και μετά Σκόνη και θρύψαλα να γίνομαι μαζί σου Θυμήσου όμως πόσα ξέχασες θυμήσου Πόσα μου πήρες και τα έχασες θυμήσου Σκόνη και θρύψαλα η ζωή Θα δυναμώσω την πλοκή Φαίνεται αυτό να σ' αδικεί Όμως συμβαίνουνε πολλά Όσο το τέλος προχωρά Είναι όλα αυτά εγωισμός Με μια λέξη χωρισμός Δε θα μ' αλλάξεις θα το δεις Μη λες μπορώ δεν το μπορείς Σκόνη και θρύψαλα να γίνομαι μαζί σου Θυμήσου όμως πόσα ξέχασες θυμήσου Πόσα μου πήρες και τα έχασες θυμήσου Πάντα στην ίδια διαδρομή εσύ να φεύγεις και μετά Σκόνη και θρύψαλα να γίνομαι μαζί σου Θυμήσου όμως πόσα ξέχασες θυμήσου Πόσα μου πήρες και τα έχασες θυμήσου Σκόνη και θρύψαλα η ζωή

Love goes away hides itself under the snow Fleeing from the fires Those fires that have been chasing it for years Either they are ours, or strangers' or old And they leave us alone In deserted roads Castaways in the fury of fire For so many years the anger of the world Have been closing and opening deeper wounds In Agrigento they pulled my eye off In Syracuse they steal hearts And they leave us alone In deserted roads Castaways in the fury of fire .

Έκλεισα τις κλειδαριές που' χα αφήσει στο κορμί και στην ψυχή μου Κι είπα εκατό φορές πως κανένας δε θα μπει μες στη ζωή μου Αν εσύ δεν έρθεις, μη φανεί κανείς... Κι έτσι είχα φωνάξει, πριν να μ'αρνηθείς... Και σ' ελευθερώνω και κλειδώνομαι... Ή έτσι θα ζήσω ή σκοτώνομαι... Έκλεισα τις κλειδαριές και κανένας άλλος μέσα μου δε θα 'ρθει Θα μετράω τις πληγές έτσι πια εξαργυρώνονται τα λάθη Κι είν' η θύμησή σου, το κρεβάτι μου... Είσαι τ' όνειρό μου κι η απάτη μου... Και σ' ελευθερώνω και κλειδώνομαι... Ή έτσι θα ζήσω ή σκοτώνομαι... Κι εσύ που ρίχνεις τις ζαριές και σπας τις κλειδαριές, τι ξέρεις από φόβο; Δειλά και ύπουλα γλιστράς, καθρέφτες δεν κοιτάς... Εσύ δεν ξέρεις ν' αγαπάς! Έκλεισα τις κλειδαριές Πιο κοντά μου θα σε φέρνει η απουσία. Της ελπίδας οι φωνές δίνουνε και στη σιωπή σου άλλη αξία Ό, τι μεγαλώνει μέσα μου είσαι εσύ... Δεν κοιτάω, σε βλέπω, σε ρωτάω γιατί... Και σ' ελευθερώνω και κλειδώνομαι... Ή έτσι θα ζήσω ή σκοτώνομαι...

Στης ανάγκης τα θρανία και στης φτώχειας το σχολειό μάθαμε την κοινωνία και τον πόνο τον παλιό Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας γιατί τ' άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας Το σεργιάνι μας στον κόσμο ήταν δέκα μέτρα γης Όσο πιάνει ένα σπίτι και ο τοίχος μιας αυλής Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας γιατί τ' άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας