Savvato - Giorgos Mazonakis

Μεσοβδόμαδο, κάθε απόβραδο, Σε θυμάμαι και βασανίζομαι Κι η Παρασκευή, μέρα θλιβερή, του φινάλε μας η παραμονή Κάθε βράδυ του Σαββάτου Κλαίω κι είμαι του θανάτου Εξαιτίας σου Τέτοια μέρα βγαίναμε έξω, Τώρα μόνος πώς ν' αντέξω Την απουσία σου Πέμπτη το πρωί, λίγη συννεφιά, Μία γεύση από, από μοναξιά Κι η Παρασκευή, μέρα βροχερή, Κλαίει κι ο Θεός που είμαι μοναχός Κάθε βράδυ του Σαββάτου Κλαίω κι είμαι του θανάτου Εξαιτίας σου Τέτοια μέρα βγαίναμε έξω, Τώρα μόνος πώς ν' αντέξω Την απουσία σου Κάθε βράδυ του Σαββάτου Κλαίω κι είμαι του θανάτου Εξαιτίας σου Τέτοια μέρα βγαίναμε έξω, Τώρα μόνος πώς ν' αντέξω Την απουσία σου, την απουσία σου, την απουσία σου

Κάθε αγάπη κάπου τελειώνει, δεν είναι ανάγκη να μας πληγώνει Διάλεξες δρόμο πήρες κατεύθυνση, άλλη πορεία έχω εγώ Δε μετανιώνω για ότι νιώσω, τα όνειρα μου θα προσγειώσω και την καρδιά μου στην αναμέτρηση, θα την νικήσω με το μυαλό και μια σταγόνα εγωισμό. Δύσκολα φεγγάρια, έκανα παζάρια λύπες και χαρές μου 'κοψαν τα χέρια, σώματα, μαχαίρια και ψυχές Δύσκολα φεγγάρια πάτησα τα χνάρια της καταστροφής με το αίμα κρύο θέλω το αντίο να μου πεις. Καταλαβαίνεις, καταλαβαίνω, άμυνες έχω δεν αρρωσταίνω, την στεναχώρια να μην περάσουμε, είδα μαζί σου τόσα πολλά, θα 'θελα πάντα να'σαι καλά. Δύσκολα φεγγάρια, έκανα παζάρια λύπες και χαρές μου 'κοψαν τα χέρια, σώματα, μαχαίρια και ψυχές Δύσκολα φεγγάρια πάτησα τα χνάρια της καταστροφής με το αίμα κρύο θέλω το αντίο να μου πεις. Δύσκολα φεγγάρια, έκανα παζάρια λύπες και χαρές μου 'κοψαν τα χέρια, σώματα, μαχαίρια και ψυχές Δύσκολα φεγγάρια πάτησα τα χνάρια της καταστροφής με το αίμα κρύο θέλω το αντίο να μου πεις.