Punjab Karunesh

Aao huzoor tumko, sitaron mein le chaloo, Dil jhoom jaaye aise, bahaaron mein le chaloo, Aao huzoor tumko sitaron mein le chalo Dil jhoom jaaye aise, huzoor aao, (Aaaa, aaaa...) 4 Hai ve mere, daadia rabba... Babul tere, ginane lejaania haye... Hai ve mere, daadia rabba... Nehelate jo teri laado noeeee, (Chittiyan chittiyan...) Babul tere. (Nehelate...) Pi jo teri laa(do) 'tiyan jab miya, des tod diya (Chittiyan chittiyan...) Pi jo teri laado (ginane lejaania haye) noeeee... Hai ve mere, daadia rabba... Babul tere, ginane lejaania haye... Hai ve mere, daadia javaan... Nehelate jo teri laado noeeee, (Chittiyan chittiyan...) Babul tere. (Nehelate...) Pi jo teri laado 'tiyan jab miya, des tod diya (Chittiyan chittiyan...) Pi jo teri laado (ginane lejaania haye)noeeee...

زهر ترین زاویـــه ی شوکران مرگ ترین حقه ی جادوگران داغ ترین شهوت آتش زدن تهمت شاعر به سیاوش زدن هر که تو را دید زمین گیر شد سخت به جوش آمدو تبخیر شد درد بزرگ سرطانی من کهنه ترین زخم جوانی من با تو ام ای شعر به من گوش کن نقشه نکش حرف نزن گوش کن شعر تو را با خفه خون ساختند از تو هیولای جنون ساختند ریشه به خونابه و خون میرسد میوه که شد بمب جنون میرسد محض خودت بمب منم ، دور تر! می ترکم چند قدم دور تر! از همه ی کودکی ام درد ماند نیم وجب بچه ولگرد ماند حال مرا از من بیمار پرس از شب و خاکستر سیگار پرس از سر شب تا به سحر سوختن حادثه را از دو سه سر سوختن خانه خرابی من از دست توست آخر هر راه به بن بست توست چک چک خون را به دلم ریختم شعر چه کردی که به هم ریختم ؟ گاه شقایق تر از انسان شدی روح ترک خورده ی کاشان شدی شعر تو بودی که پس از فصل سرد هیچ کسی شک به زمستان نکرد زلزله ها کار فروغ است و بس ؟ هر چه که بستند دروغ است و بس تیغه ی زنجان بخزد بر تنت خون دل منزویان گردنت شاعر اگر رب غزل خوانی است عاقبتش نصرت رحمانی است حضرت تنهای به هم ریخته خون و عطش را به هم آمیخته کهنه قماری است غزل ساختن یک شبه ده قافیه را باختن دست خراب است چرا سر کنم ؟ آس نشانم بده باور کنم دست کسی نیست زمین گیری ام عاشق این آدم زنجیری ام شعله بکش بر شب تکراری ام مرده ی این گونه خود آزاری ام من قلم از خوب و بدم خواستم جرم کسی نیست ، خودم خواستم شیشه ای ام سنگ ترت را بزن تهمت پر رنگ ترت را بزن سارق شبهای طلاکوب من میشکنم میشکنم خوب من منتظر یک شب طوفانی ام در به در ساعت ویرانی ام پای خودم داغ پشیمانی ام مثل خودت درد خیابانی ام "با همه ی بی سر و سامانی ام باز به دنبال پریشانی ام" مرد فرو رفته در آیینه کیست ؟ تا که مرا دید به حالم گریست ساعت خوابیده حواسش به چیست ؟ مردن تدریجی اگر زندگی ست "طاقت فرسودگی ام هیچ نیست در پی ویران شدنی آنی ام" من که منم جای کسی نیستم میوه ی طوبای کسی نیستم گیج تماشای کسی نیستم مزه ی لبهای کسی نیستم "دلخوش گرمای کسی نیستم آمده ام تا تو بسوزانی ام" خسته از اندازه ی جنجال ها از گذر سوق به گودال ها از شب چسبیده به چنگال ها با گذر تیر که از بال ها "آمده ام با عطش سال ها تا تو کمی عشق بنوشانی ام" شعر اگر خرده هیولا شدم آخر ابَر آدم تنها شدم گاه پریشان تر از این ها شدم از همه جا رانده ی دنیا شدم "ماهی برگشته ز دریا شدم تا تو بگیری و بمیرانی ام" وای اگر پیچش من با خمت درد شود تا که به دست آرمت نوش خودم زهر سراپا غمت بیشترش کن که کمم با کمت "خوب ترین حادثه میدانمت خوب ترین حادثه میدانی ام ؟" غسل کن و نیت اعجاز کن باز مرا با خودم آغاز کن یک وجب از پنجره پرواز کن گوش مرا معرکه ی راز کن "حرف بزن ابر ِ مرا باز کن دیر زمانی است که بارانی ام" قحطی حرف است و سخن سالهاست قفل زمان را بشکن سال هاست پر شدم از درد شدن سال هاست ظرفیت سینه ی من سال هاست "حرف بزن حرف بزن سال هاست تشنه ی یک صحبت طولانی ام" روز و شبم را به هم آمیختم شعر چه کردی که به هم ریختم ؟ یک قدم از تو همه ی جاده من خون بطلب ، سینه ی آماده ؛ من شعر تو را داغ به جانت زدند مهر خیانت به دهانت زدند هر که قلم داشت هنرمند نیست ناسره را با سره پیوند نیست لغلغه ها در دهن آویختند خوب و بدی را به هم آمیختند ملعبه ی قافیه بازی شدی هرزه ی هر دست درازی شدی کنج همین معرکه دارت زدند دست به هر دار و ندارت زدند سرخ تر از شعر مگر دیده اید ؟ لب بگشایید اگر دیده اید تا که به هر وا ژه ستم میشود دست ، طبیعی است قلم میشود وا ژه ی در حنجره را تیغ کن زیر قدم ها تله تبلیغ کن شعر اگر زخم زبان تیز تر شهر من از قونیه تبریز تر زنده بمان قاتل دلخواه من محو نشو ماه ترین ماه من مُردی و انگار به هوش آمدند هی! چقدر دست برایت زدند!

ਮੈਂ ਜੱਦ ਦੁਨੀਆ ਤੋਂ ਜਾਵਾਂ (ਦੁਨੀਆ ਤੋਂ ਜਾਵਾਂ) ਮੁੜ ਫੇਰ ਦੁਬਾਰਾਂ ਆਵਾਂ ਮੈਂ ਜੋ ਵੀ ਜੂਣ ਹੰਢਾਵਾਂ ਮੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਹੋਵੇ ਪੰਜਾਬ ਮੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਹੋਵੇ ਪੰਜਾਬ ਕਈ ਸੂਰਮਿਆਂ, ਸਰਦਾਰਾਂ ਦੀ ਕਈ ਸੂਫ਼ੀ ਸੰਤ ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਦੀ ਇਹ ਆਸ਼ਿਕ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਕਈ ਰਾਂਝੇ 'ਤੇ ਕਈ ਹੀਰਾਂ ਦੀ (ਕਈ ਰਾਂਝੇ 'ਤੇ ਕਈ ਹੀਰਾਂ ਦੀ) ਮੈਂ ਜੱਦ ਦੁਨੀਆ ਤੋਂ ਜਾਵਾਂ ਮੁੜ ਫੇਰ ਦੁਬਾਰਾਂ ਆਵਾਂ ਮੈਂ ਜੋ ਵੀ ਜੂਣ ਹੰਢਾਵਾਂ ਮੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਹੋਵੇ ਪੰਜਾਬ ਮੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਹੋਵੇ ਪੰਜਾਬ ਮੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਹੋਵੇ ਪੰਜਾਬ ਬੀਤੀਆਂ ਗੱਲਾਂ, ਸਮੇਂ ਪੁਰਾਣੇ ਜੋ ਛੋਲੇ ਵਾਲੇ ਦਾਣੇ-ਖਾਣੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਮੁੱਠੀ ਭਰ ਚੱਭ ਲੈਣੇ, ਹੋ-ਹੋ... ਇੱਕੋ ਜਹੀਆਂ ਖੁਰਾਕਾਂ ਖਾ ਕੇ ਬੰਜਰ ਜ਼ਮੀਨਾਂ 'ਤੇ ਹੱਲ ਵਾਹ ਕੇ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚੋਂ ਹੀਰੇ ਲੱਭ ਲੈਣੇ ਸੱਭ ਬਦਲ ਗਈਆਂ ਉਹ ਰਾਹਵਾਂ, ਹੋ-ਹੋ... ਭਾਵੇਂ ਅੱਜ ਹੋਰ ਹਵਾਵਾਂ, ਹੋ-ਹੋ... ਸੱਭ ਬਦਲ ਗਈਆਂ ਉਹ ਰਾਹਵਾਂ ਭਾਵੇਂ ਅੱਜ ਹੋਰ ਹਵਾਵਾਂ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਮੈਂ ਇਹ ਚਾਹਵਾਂ ਮੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਹੋਵੇ ਪੰਜਾਬ ਮੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਹੋਵੇ ਪੰਜਾਬ ਮੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਹੋਵੇ ਪੰਜਾਬ ਬੀਣਾ ਜਦੋਂ ਪਿਹਾ ਕੇ ਲਿਆਉਣਾ Cycle ਦੇ ਕੇਰੀਅਲ ਨਾ ਹੋਣਾ ਬੋਰੀ ਡੰਡਿਆਂ ਵਿੱਚ ਫਸਾ ਲੈਣੀ, ਹੋ-ਹੋ ਜੱਦ ਬੋਰੀ ਦਾ ਮੂੰਹ ਖੁੱਲ ਜਾਣਾ ਡੁੱਲਿਆ ਆਟਾ ਚੁੱਕ ਕੇ ਪਾਣਾ ਮਾਂ ਲੜਦੀ ਤਾਂ ਝੱਟ ਮਨਾ ਲੈਣੀ ਇੱਥੇ ਗਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਦੁਆਵਾਂ, ਹੋ-ਹੋ... ਨਾ ਰੁੱਸਣ ਪੁੱਤਾਂ ਨਾਲ ਮਾਵਾਂ, ਹੋ-ਹੋ... ਇੱਥੇ ਗਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਦੁਆਵਾਂ ਨਾ ਰੁੱਸਣ ਪੁੱਤਾਂ ਨਾਲ ਮਾਵਾਂ ਇੱਸੇ ਲਈ ਮੈਂ ਇਹ ਚਾਹਵਾਂ ਮੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਹੋਵੇ ਪੰਜਾਬ ਮੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਹੋਵੇ ਪੰਜਾਬ ਮੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਹੋਵੇ ਪੰਜਾਬ ਭਾਵੇਂ ਦੁਨੀਆ ਘੁੰਮ ਲਈ ਐ, ਸੋਹਣਿਆ ਭਾਵੇਂ ਦੁਨੀਆ ਘੁੰਮ ਲਈ ਐ ਛੱਡੀਏ ਜਹਾਨ ਜਦੋਂ, ਹਾਏ ਛੱਡੀਏ ਜਹਾਨ ਜਦੋਂ ਮਿੱਟੀ ਵਤਨਾਂ ਦੀ ਚੁੰਮ ਲਈਏ, ਸੋਹਣਿਆ ਮਿੱਟੀ ਵਤਨਾਂ ਦੀ ਚੁੰਮ ਲਈਏ ਬੋਹੜਾਂ ਦੀ ਛਾਂ ਪੀਂਘਾਂ ਪਾਵਣ ਰੱਲ ਮਿਲ ਜੱਦ ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਗਾਵਣ ਮੌਸਮ ਵੀ ਰਾਂਝਾ ਬਣ ਗਾਉਂਦਾ ਐ, ਹੋ-ਹੋ ਜੱਦ ਕੋਈ ਇਸ਼ਕ ਕਿਤਾਬ ਫੋਲਦਾ ਜੱਦ ਹੱਕਾਂ ਲਈ ਖੂਨ ਖੋਲਦਾ Fateh ਵਤਨ ਦਾ ਨਾਂ ਫਿਰ ਆਉਂਦਾ ਸੱਭ ਕਿੱਸੇ ਅਤੇ ਕਥਾਵਾਂ, ਹੋ-ਹੋ... ਮੇਰੇ ਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ, ਹੋ-ਹੋ... ਸੱਭ ਕਿੱਸੇ ਅਤੇ ਕਥਾਵਾਂ ਮੇਰੇ ਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਫਿਰ ਕਿਉਂ ਨਾ ਮੈਂ ਇਹ ਚਾਹਵਾਂ? ਮੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਹੋਵੇ ਪੰਜਾਬ ਮੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਹੋਵੇ ਪੰਜਾਬ ਮੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਹੋਵੇ ਪੰਜਾਬ ਮੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਹੋਵੇ ਪੰਜਾਬ

ਨਾ ਘਰ ਦਿਆਂ ਕੱਢਿਆ ਮੈੰ ਆਪੇ ਘਰ ਛੱਡਿਆ ਨਾ ਘਰ ਦਿਆਂ ਕੱਢਿਆ ਮੈੰ ਆਪੇ ਘਰ ਛੱਡਿਆ ਲੈਕੇ ਸੱਤ ਬੈਂਡ ਚੰਦਰੇ ਫਾਹ ਆਪਣਾ ਹੀ ਵੱਡਿਆ ਰਾਤਾਂ ਵਾਲੀ ਨੀਂਦ ਵੀ ਹਾਏ ਦੂਰ ਹੋ ਗਈ ਜੀ ਖਾਬ ਪੂਰਨਾ ਹੀ ਖਾਬ ਰਹਿ ਗਿਆ ਰਾਤਾਂ ਵਾਲੀ ਨੀਂਦ ਵੀ ਹਾਏ ਦੂਰ ਹੋ ਗਈ ਜੀ ਖਾਬ ਪੂਰਨਾ ਹੀ ਖਾਬ ਰਹਿ ਗਿਆ ਉੱਡਕੇ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਪਰਦੇਸ਼ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਤਾਂ Punjab ਰਹਿ ਗਿਆ ਉੱਡਕੇ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਪਰਦੇਸ਼ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਤਾਂ Punjab ਰਹਿ ਗਿਆ ਦਿਲ ਤਾਂ Punjab ਰਹਿ ਗਿਆ ਦਿਲ ਤਾਂ Punjab ਰਹਿ ਗਿਆ ਰੋਟੀ ਠੰਡੀ ਨਹੀਓ ਖਾਧੀ ਤੇਰੇ ਪੁੱਤ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਹੁਣ ਬੇਹੀ ਵੀ ਸਵਾਦ ਲੱਗਦੀ ਪਿੰਜਰੇ ਸੋਨੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਫੱਸੀ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦ ਬੱਸ ਕਹਿਣ ਨੂੰ ਅਜਾਦ ਲੱਗਦੀ ਖਰਚੇ ਸੀ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਪਿੰਡ ਬੇਫਿਕਰੇ ਖਰਚੇ ਸੀ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਪਿੰਡ ਬੇਫਿਕਰੇ ਹੁਣ, doller'an ਦਾ ਰੱਖਣਾ ਹਿਸਾਬ ਪੈਗਿਆ ਉੱਡਕੇ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਪਰਦੇਸ਼ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਤਾਂ Punjab ਰਹਿ ਗਿਆ ਉੱਡਕੇ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਪਰਦੇਸ਼ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਤਾਂ Punjab ਰਹਿ ਗਿਆ ਦਿਲ ਤਾਂ Punjab ਰਹਿ ਗਿਆ ਦਿਲ ਤਾਂ Punjab ਰਹਿ ਗਿਆ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਕੌਣ ਦੇਸ਼ ਛੱਡਦਾ ਐ ਆਪਣਾ ਜੀ ਲੈਕੇ ਆਈਆਂ ਇੱਥੇ ਮਜ਼ਬੂਰੀਆਂ ਓਏ, taxi ਚਲਾਈਏ ਕਦੇ shift'an ਜੀ ਲਾਈਏ ਔਖੇ-ਸੌਖੇ ਫੀਸਾਂ ਕਰ ਲਈਏ ਪੂਰੀਆਂ ਰਾਣੇ ਵੇ ਰਾਣੇ ਜੇ ਪੈ ਗਏ ਚਾਅ ਮਾਰਨੇ ਰਾਣੇ ਵੇ ਰਾਣੇ ਜੇ ਪੈ ਗਏ ਚਾਅ ਮਾਰਨੇ ਦੱਸ ਫਿਰ ਕੀ ਐ ਜੀਣ ਦਾ ਸਵਾਦ ਰਹਿ ਗਿਆ ਮੁੜਣਾ ਚੌਊਨੇ ਆਂ ਪਿੰਡਾਂ ਨੂੰ ਪਰ ਕਰਜ਼ੇ ਚੱਕੇ ਮੁੜਣ ਨੀ ਦਿੰਦੇ ਫੀਸਾਂ, rent ਤੇ ਖਰਚੇ ਨੇ ਜੋ Doller ਇੱਕ ਵੀ ਜੁੜਨ ਨੀ ਦਿੰਦੇ ਫਿਕਰ ਬੜਾ ਮੇਰਾ ਕਰਦੇ ਨੇ ਦੁੱਖ ਦੱਸਣ ਤੋਂ ਦਿਲ ਡੱਰਦਾ ਐ ਉਂਝ ਬੇਬੇ ਬਾਪੂ ਦੇ ਗੱਲ ਲੱਗਕੇ ਰੋਣ ਨੂੰ ਜੀ ਜਿਹਾ ਕਰਦਾ ਐ ਰੋਣ ਨੂੰ ਜੀ ਜਿਹਾ ਕਰਦਾ ਐ ਦਿਲ ਤਾਂ Punjab ਰਹਿ ਗਿਆ