Apopse Tha 'Thela - Dimitris Mitropanos

Θα 'θελα να ήμουν δυνατή Και να μ' αγαπούσα πιο πολύ Πιο πολύ απ' ότι σ'αγαπώ Να μπορούσα να προστατευτώ Θα 'θελα να ήμουν πιο σκληρή Να κοιτούσα εμένα πιο πολύ Να μην ήμουν πια το θύμα σου Να μη μ' έπνιγε το κύμα σου Θα 'θελα να μην υπήρχες Κι άλλο όνομα να είχες Να μην ήξερα που μένεις Τίποτα να μην σημαίνεις Θα 'θελα να ήσουν ψέμα Δίχως νόημα κανένα Μα έλα όμως που είσαι αλήθεια Σαν αγκάθι μεσ' τα στήθια Θα 'θελα να μην υπήρχες Κι άλλο όνομα να είχες Να μην ήξερα που μένεις Τίποτα να μην σημαίνεις Θα 'θελα να ήσουν ψέμα Δίχως νόημα κανένα Μα έλα όμως που είσαι αλήθεια Σαν αγκάθι μεσ' τα στήθια Θα 'θελα να γύριζα ξανά Στη σελίδα που σε γνώρισα Να τη σκίσω, να εξαφανιστεί Να γλιτώσω απ' την καταστροφή Θα 'θελα να μην υπήρχες Κι άλλο όνομα να είχες Να μην ήξερα που μένεις Τίποτα να μη σημαίνεις Θα 'θελα να ήσουν ψέμα Δίχως νόημα κανένα Μα έλα όμως που είσαι αλήθεια Σαν αγκάθι μεσ' τα στήθια Θα 'θελα να μην υπήρχες Κι άλλο όνομα να είχες Να μην ήξερα που μένεις Τίποτα να μη σημαίνεις Θα 'θελα να ήσουν ψέμα Δίχως νόημα κανένα Μα έλα όμως που είσαι αλήθεια Σαν αγκάθι μεσ' τα στήθια

Χωρίς την αγάπη σου θα ήμουνα μόνος Η πίκρα θα μ' έπνιγε, το δάκρυ, ο πόνος Εσύ με οδήγησες στης γης την ελπίδα Του κόσμου το νόημα στα μάτια σου είδα Αλίμονο σ' αυτούς που δεν αγάπησαν Αλίμονο, αλίμονο, αλίμονο Αλίμονο σ' αυτούς που δε δακρύσανε, ζωή Την ομορφιά σου δε γνωρίσανε ζωή Την ομορφιά σου δε γνωρίσανε Μπορεί να γελάστηκα, μπορεί να πληγώθηκα Μα τ' άστρα στον ώμο μου ξενύχτης φορτώθηκα Κι αν είχε το ψέμα της ναυάγιο κάνει Τον κόσμο τον ένιωσα αγάπης λιμάνι Αλίμονο σ' αυτούς που δεν αγάπησαν Αλίμονο, αλίμονο, αλίμονο Αλίμονο σ' αυτούς που δε δακρύσανε, ζωή Την ομορφιά σου δε γνωρίσανε ζωή Την ομορφιά σου δε γνωρίσανε

Θα πάρω το αμάξι μου Στην τσέπη χαρτζιλίκι Κι απόψε τα μεσάνυχτα Θα 'ρθω Θεσσαλονίκη Θεσσαλονίκη είσαι μια Στον κόσμο δεν είν' άλλη Θεσσαλονίκη μου γλυκιά Πού να 'χει τέτοια ομορφιά Και τα δικά σου κάλλη Θεσσαλονίκη μάγισσα Τραβάς σαν το μαγνήτη Θεσσαλονίκη μάνα μου Γλυκιά Θεσσαλονίκη Θεσσαλονίκη είσαι μια Στον κόσμο δεν είν' άλλη Θεσσαλονίκη μου γλυκιά Πού να 'χει τέτοια ομορφιά Και τα δικά σου κάλλη Θεσσαλονίκη είσ' όμορφη Σ' όλες τις γειτονιές σου Με τα γλυκά κορίτσια σου Και τις παλιές γωνιές σου Θεσσαλονίκη είσαι μια Στον κόσμο δεν είν' άλλη Θεσσαλονίκη μου γλυκιά Πού να 'χει τέτοια ομορφιά Και τα δικά σου κάλλη

Σάββατο χαράματα μπρος στην Αχερουσία χόρεψα ζεϊμπέκικο πάνω στην φωτιά βήματα γενέθλια για την αθανασία κι όλες οι αγάπες μου μία ξενιτιά Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα σαν χορεύεις μου 'λεγες, να 'σαι ο Διγενής Βλέμματα χαράξανε στις μαύρες τις οθόνες κι οι τυφλοί προφήτες προδίδουν τους χρησμούς έρωτας αρχάγγελος σαν τις παλιές εικόνες κι ο χορός του κόσμου ραγίζει τους αρμούς Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα σαν χορεύεις μου 'λεγες, να 'σαι ο Διγενής Είναι τα τραγούδια μας ηφαίστεια που καίνε σώματα κι αγάλματα βγάζουνε φτερά τα αρχαία πάθη μας και τα φιλιά σου φταίνε κοίτα αναστήθηκα για δεύτερη φορά Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα σαν χορεύεις μου 'λεγες, να 'σαι ο Διγενής

Επιστροφή, σου λέει, του ασώτου αφού του τάξανε πολλά στο γυρισμό του επιστροφή με συγκινήσεις μ' απελπισμένες αναμνήσεις και τωλητήριο επάνω στο 'εγώ' του Τι να του πεις του άσωστου και πως να επιστρέψει απ' όπου έφυγε πως γίνετσι ένα χάδι να γυρέψει Τι να του πεις του άσωστου και πως να επιστρέψει σε αγκαλιά που δεν μπορεί πιά να τον κάνει να ζηλέψει Επιστροφή, σου λέει, του ασώτου αφού δεν πόρεσε να φτάσει στ' όνειρό του επιστροφή μεσ' στις συγνώμες ακούγοντας τις ξένες γνώμες για το καλό της λογικής και το δικό του Τι να του πεις του άσωστου και πως να επιστρέψει απ' όπου έφυγε πως γίνετσι ένα χάδι να γυρέψει Τι να του πεις του άσωστου και πως να επιστρέψει σε αγκαλιά που δεν μπορεί πιά να τον κάνει να ζηλέψει