Ik weet je zou alles voor me doen Vandaag de loterij nog voor me winnen Maar een papieren ring is al genoeg Stiekem bij je ouders op hun dak Maar zelfs als je dat ooit niet meer herinnert Dan klopt nog steeds voor jou alleen m'n hart Jij maakt van mijn zilver zonder moeite goud Midden in de leegte een huis voor ons gebouwd Geeft opnieuw een leven aan rozen die vergaan Blijf voor altijd naast me staan M'n hart staat stil De lucht verdwijnt Alsof we onder water zijn Al zijn we grijs en oud Dan nog kom ik in ademnood door jou Zonneschijn of tegenwind Zolang ik maar in jou verdrink Al zijn de dagen blauw Dan nog kom ik in ademnood door jou Jou jou Nog kom ik in ademnood door jou Jou jou Nog kom ik in ademnood door jou Dans met me alsof niemand ons kan zien Mag ik me laten vallen in je armen M'n liefde en m'n allerbeste vriend Jij maakt van mijn zilver zonder moeite goud Midden in de leegte een huis voor ons gebouwd Geeft opnieuw een leven aan rozen die vergaan Blijf voor altijd naast me staan M'n hart staat stil De lucht verdwijnt Alsof we onder water zijn Al zijn we grijs en oud Dan nog kom ik in ademnood door jou Zonneschijn of tegenwind Zolang ik maar in jou verdrink Al zijn de dagen blauw Dan nog kom ik in ademnood door jou Jou jou Nog kom ik in ademnood door jou Jou jou Nog kom ik in ademnood door jou En ik weet dat vandaag niet voor eeuwig kan zijn Maar alleen dit moment zou genoeg zijn voor mij Dans met me heel de wereld mag het zien Dan nog kom ik in ademnood door jou M'n hart staat stil De lucht verdwijnt Alsof we onder water zijn Al zijn we grijs en oud Dan nog kom ik in ademnood door jou

En el tumulto de los húsares de Momo Encandilado por las luces de otro barrio Aquel murguista saludandocon su gorro Se despedía como siempre del tablado Entre la nube de pintados chiquilines Vio la sonrisa que enviaba una princesa Entre los rostros de mezclados colorines Dudó si era para él la gentileza Y por si acaso dedicó una reverencia A la muchacha que en la noche se quedaba En el momento de partir la bañadera Volando un beso se posaba en su ventana Y paso a paso la ansiedad lo malhería Quedaba poco del noctueno itinerario Uno tras otro los cuplés se sucedían Se retiraban del último escenario Tiró el disfraz en el respaldo del asiento Borró los restos de pintura con su mano Volando un tacho lo llevaba contra el viento La vio justito a la salida del tablado "Cómo te va", dijo el murguista a la muchacha Que lo cortó con su mirada indiferente Le dijo "Bien" y lo dejó como si nada Nuevamente... La princesa... Se perdía entre la gente Que no se apague nunca el eco de los bombos Que no se lleven los muñecos del tablado Quiero vivir en el reinado del Dios Momo Quiero ser húsar de su ejército endiablado Que no se apaguen las bombitas amarillas Que no se vaya nunca más la retirada Quiero cantarle una canción a Colombina Quiero llevarme su sonrisa dibujada